Szczegóły publikacji
Opis bibliograficzny
Turbina wiatrowa o pionowych osiach obrotu — [Wind turbine with multiple veritcal axes] / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie ; wynalazca: Sebastian PAKUŁA, Witold SURÓWKA, Jan PAWLIK, Jakub SZYMICZEK, Łukasz KOWALSKI, Weronika ŻMUDA, Kaja WÓJCIK. — Int.Cl.: F03D 3/02(2006.01). — Polska. — Opis patentowy ; PL244314B1 ; Udziel. 2023-10-24 ; Opubl. 2024-01-08. — Zgłosz. nr P.439036 z dn. 2021-09-27
Autorzy (7)
Słowa kluczowe
Dane bibliometryczne
| ID BaDAP | 151535 |
|---|---|
| Data dodania do BaDAP | 2024-01-21 |
| Tekst źródłowy | URL |
| Rok publikacji | 2024 |
| Typ publikacji | patent |
| Otwarty dostęp |  |
Streszczenie
Turbina wiatrowa o pionowych osiach obrotu złożona z dwóch wirników charakteryzuje się tym, że ma osadzone na podstawie (7) wirniki (1 i 2), z których każdy wyposażony jest w tę samą ilość łopat (6). Kąt pomiędzy dowolnymi sąsiednimi łopatami (6) jest taki sam w każdym w obydwu wirnikach (1, 2). Osie wirników są umieszczone w odległości mniejszej niż suma długości pojedynczej łopaty jednego wirnika oraz pojedynczej łopaty (6) drugiego wirnika, ale większej niż długość którejkolwiek z łopat obydwu wirników (1, 2). Wirniki (1, 2) są sprzężone kinematycznie za pomocą węzła kinematycznego (4) umożliwiającego przekazanie momentu obrotowego między wirnikami, który to węzeł kinematyczny (4) połączony jest także z wałem wyjściowym (5). Węzeł kinematyczny (4) skonfigurowany jest tak by w przypadku obrotu jednego z wirników (1, 2), drugi wirnik (1, 2) również podlegał obrotowi i by w każdym momencie pracy turbiny łopata (6) jednego z wirników (1, 2), która w danym momencie znajduje się w obszarze obrotu łopat (6) drugiego wirnika (1, 2), znajdowała się zawsze pomiędzy łopatami (6) drugiego wirnika nie stykając się z żadną z nich. Jednocześnie na linii nawiewu wiatru, przed obydwoma wirnikami (1, 2) znajduje się dyfuzor (3) umieszczony na podstawie (7), w kształcie zbliżonym do trójkąta, którego ostry kąt skierowany jest w stronę nawiewu powietrza, a wysokość jest co najmniej równa wysokości wirników, przy czym dyfuzor (3) umieszczony jest tak, że jego rzut na płaszczyznę przechodzącą przez obie osie wirników (1, 2), w całości pokrywa tę część płaszczyzny tej, która znajduje się pomiędzy osiami wirników (1, 2).